— Ty leniuchu!
— Ale z ciebie bałaganiarz!
— Straszna z ciebie złośnica i maruda!
— Musisz tak wszystko przeżywać?
— Potrafisz się tylko poddawać i płakać!
— Zostaw to, bo znowu wylejesz! Lepiej już nie pomagaj…
— Myślisz tylko o sobie!
— Nie mogę na ciebie liczyć!
— Nic z ciebie nie będzie!
— Jesteś okropny!

Jak często zdarza się nam — rodzicom, wychowawcom, opiekunom — wypowiadać te i podobne stwierdzenia? Jak wcześniej zaczynamy programować dzieci na określone zachowania i wpisywać je we wzorce? I to negatywne, które nie są pożądane. Robimy to nieświadomie, ponieważ cel powyższych wypowiedzi jest zupełnie inny. Mają one przede wszystkim uświadomić dziecku, co robi nie tak i jak ma poprawić swoje zachowanie. Niestety tak się nie dzieje… Mały człowiek bardzo szybko utożsamia się z przypisywaną mu po raz kolejny wadą, łatką. Za każdym razem, gdy powtarzamy pewne zwroty i wyrażenia, docieramy do podświadomości naszych dzieci i programujemy je, chociaż nie mamy takiego zamiaru. Istnieją wyjścia z tego błędnego koła, jakim jest wpisywanie dziecka w role. Czytaj więcej o Jak nie programować dziecka? — Wpisywanie dziecka w role …