problemy wychowawcze - Świat Mojego Dziecka

09MAJ

Jak nie programować dziecka? — Wpisywanie dziecka w role

— Ty leniuchu!
— Ale z ciebie bałaganiarz!
— Straszna z ciebie złośnica i maruda!
— Musisz tak wszystko przeżywać?
— Potrafisz się tylko poddawać i płakać!
— Zostaw to, bo znowu wylejesz! Lepiej już nie pomagaj…
— Myślisz tylko o sobie!
— Nie mogę na ciebie liczyć!
— Nic z ciebie nie będzie!
— Jesteś okropny!

Jak często zdarza się nam — rodzicom, wychowawcom, opiekunom — wypowiadać te i podobne stwierdzenia? Jak wcześniej zaczynamy programować dzieci na określone zachowania i wpisywać je we wzorce? I to negatywne, które nie są pożądane. Robimy to nieświadomie, ponieważ cel powyższych wypowiedzi jest zupełnie inny. Mają one przede wszystkim uświadomić dziecku, co robi nie tak i jak ma poprawić swoje zachowanie. Niestety tak się nie dzieje… Mały człowiek bardzo szybko utożsamia się z przypisywaną mu po raz kolejny wadą, łatką. Za każdym razem, gdy powtarzamy pewne zwroty i wyrażenia, docieramy do podświadomości naszych dzieci i programujemy je, chociaż nie mamy takiego zamiaru. Istnieją wyjścia z tego błędnego koła, jakim jest wpisywanie dziecka w role. Czytaj więcej o Jak nie programować dziecka? — Wpisywanie dziecka w role …

13STY

Nauka zasad życia społecznego — 12 podstawowych reguł

Jako rodzice posiadamy coraz większą wiedzę na temat wspomagania rozwoju dziecka, optymalnego nauczania go, dbania o prawidłowy rozwój od pierwszych chwil życia. Wielu rodziców z zaangażowaniem pomaga maluchom w zdobywaniu kolejnych podstawowych umiejętności i kompetencji, jak chodzenie, mówienie, pisanie, rysowanie, liczenie. W starszym wieku, okazuje się jednak coraz częściej, że pojawiają się trudności z funkcjonowaniem dzieci w grupie. Na jedne dzieci skarżą się nauczyciele, na inne rodzice rówieśników, a kolejne same żalą się rodzicom ze swych niepowodzeń. Najczęściej dotyczy to niekulturalnego zachowywania się i nieuprzejmych odzywek, braku zrozumienia oraz szybkiego, pochopnego, ale bardzo dosadnego oceniania przez innych. Dziecko, zniechęcone nieudanymi relacjami z otoczeniem, najczęściej zamyka się w sobie.

Nauka zasad życia społecznego — po co i dla kogo?

Czytaj więcej o Nauka zasad życia społecznego — 12 podstawowych reguł …

27LIP

Gdy dziecko jest niegrzeczne

Każdy rodzic marzy, aby jego dziecko było wspaniałe. Już podczas ciąży wielu rodziców roztacza przed sobą cudowną wizję swojej pociechy. Zastanawiają się, jak będzie wyglądać, które cechy przejmie po mamie, a które po tacie. Niektórzy planują nawet wstępnie przyszłości dziecka. Jest ona zawsze kolorowa, a nasza pociecha jest grzeczna, dobrze wychowana i odnosi wiele sukcesów. Co zrobić, gdy dziecko jest niegrzeczne? Ma jednak ciężki charakterek, lubi psocić i nie słucha rodziców. Czy gdzieś został popełniony błąd? Czytaj więcej o Gdy dziecko jest niegrzeczne …

15KWI

Gdy małe dziecko używa brzydkich słów

Marzeniem każdego rodzica jest, aby jego dziecko było wzorowe pod każdym względem. Wiąże się to z dobrymi wynikami w szkole, kulturą przy stole i w stosunku do starszych, aż wreszcie z kulturą osobistą, zwłaszcza w miejsca publicznych. A właśnie z tą bywa różnie, zwłaszcza, jeśli dziecko zaczyna używać zwrotów i słów, o których nawet Ci się nie śniło. Co jeszcze gorsze, zwraca się w ten sposób, nawet nie wiadomo do kogo w miejscach szczególnie uczęszczanych — na placu zabaw, podczas wizyty w przychodni czy kiedy stoicie w kolejce do kasy. Dlaczego to robi? Czy to wina rodziców, czy środowiska, w którym się obraca? A może jedno i drugie? I wreszcie, co zrobić, gdy dziecko używa brzydkich słów? Jak sprawić, żeby znów odznaczało się nienagannym zachowaniem? Czytaj więcej o Gdy małe dziecko używa brzydkich słów …

11LUT

Moc pochwały — czyli rozsądne chwalenie dziecka

Najlepszym miejscem pod słońcem na ziemi jest dom,
w którym dokłada się wszelkich starań,
aby odkryć i nagrodzić oklaskami talenty
i uzdolnienia każdego członka rodziny.
(G. Mac Donald)

Pochwały i zachęty pomagają dziecku kształtować własną samoocenę, dodają wiary w możliwości, pomagają lepiej radzić sobie z problemami i stresem. Chwalone dziecko czuje się bezpiecznie i chętniej słucha rodzica. Chwalenie dziecka ma naprawdę wielką moc — wpływa na zachowanie naszej pociechy i modyfikuje je. Często nie potrzeba kosztownych terapii czy leków, ale wystarczy dostrzec postępy dziecka, jego talenty czy zwykłe starania. Łatwiej bowiem niestety przychodzi wytknąć to, co złe w zachowaniu, niż na chwilę skupić się na tym, co dobre i właściwe. Oczywiście chwalić należy z głową!

Czytaj więcej o Moc pochwały — czyli rozsądne chwalenie dziecka …

31GRU

Samodzielność 8/9-latka

8-letni człowiek z reguły jest bardzo samodzielny. Większość burzliwych procesów rozwojowych zakończył. Potrafi panować nad emocjami i zachowaniem. Coraz głębiej wrasta w struktury społeczne. Na dobre rozpoczyna naukę w szkole. Samodzielność 8/9-latka powinna wyraźnie zaznaczać się w jego codzienności.

W tym wieku dziecko bywa dumne z posiadanych przedmiotów, rzeczy osobistych i powinno dbać o nie prawidłowo. Kształtuje przecież swą indywidualność i odkrywa własne możliwości oraz motywacje do działania.

Poniżej umiejętności, jakie powinien opanować przeciętny 8-, 9-latek.

Czytaj więcej o Samodzielność 8/9-latka …

29GRU

Samodzielność 6/7-latka

Mały zuch tuż przed rozpoczęciem nauki szkolnej, może wykonać już naprawdę wiele. Wczesny wiek szkolny to niezwykle ważny okres w życiu dziecka. W jego otoczeniu dokonuje się wiele znaczących zmian, podejmowane są zupełnie nowe wyzwania oraz zobowiązania. Przede wszystkim 6- lub 7-latek staje przed podjęciem nowych ról społecznych (ucznia, kolegi) i zachowań (nauka, współpraca), które wymagają większej niż w wieku przedszkolnym samodzielności. Dziecko u progu szkoły potrafi korzystać z dotychczasowych doświadczeń, a samodzielność 6/7-latka coraz częściej przejawia się w działaniu zorientowanym na cel oraz w świadomym kierowaniu własną aktywnością. Dzięki kreatywności oraz potrzebie bycia kompetentnym mały uczeń w twórczy i aktywny sposób podchodzi do realizacji zadań i rozwiązywania napotkanych problemów.

Czytaj więcej o Samodzielność 6/7-latka …

27GRU

Samodzielność 4/5-latka

Dziecko w wieku przedszkolnym posiada coraz większą sprawność i coraz rozleglejszą wiedzę o świecie. Nic zatem nie stoi na przeszkodzie, aby stawało się coraz bardziej samodzielne. Motywować go to tego będzie środowisko rówieśników, jak i postawa opiekunów.
Gdy dziecko osiągnie wiek 4/5 lat, najważniejsze stają się umiejętności związane z jego bezpieczeństwem w świecie, a następnie z samoobsługą.

4-, 5-latek powinien:

znać swoje pełne dane (imię, nazwisko) oraz adres i numer telefonu opiekuna;
umieć nawiązać połączenie z odpowiednim numerem alarmowym lub 112;
wykonywać proste prace domowe jak sprzątanie, odkurzanie w łatwo dostępnych miejscach i porządkowanie stołu po posiłkach;
sprzątać swój pokój lub zabawki w miejscu do zabawy; Czytaj więcej o Samodzielność 4/5-latka …

22GRU

Samodzielność 2/3-latka

Stopniowe uczenie dziecka umiejętności życiowych jest bardzo ważne dla wzrostu jego samodzielności. W ten sposób rozwijane są wszelakie kompetencje i naturalna samomotywacja do podejmowania różnych działań. Jeśli maluszek uczy się samodzielności i dostrzega, jak wiele potrafi już sam — wzrasta jego zdrowe poczucie własnej wartości.

Co powinien umieć samodzielnie zrobić 2- i 3-latek? Jest to przecież czas, w którym dziecko zaczyna poznawać podstawowe umiejętności życiowe i wkracza często w świat rówieśniczy w przedszkolu.

Czytaj więcej o Samodzielność 2/3-latka …

12LIS

Dlaczego dzieci kłamią – dwa typy kłamstwa

Kłamstwo towarzyszy ludziom w wielu momentach życia. Nic dziwnego, że dzieci również do niego się uciekają. Kłamanie to czynność, której dzieci uczą się, obserwując otaczający je świat oraz swych opiekunów.

Tak w dorosłym życiu, jak i w dzieciństwie kłamstwo ma dwie główne funkcje. Kłamiemy, aby uniknąć czegoś, co nam zagraża — jest to kłamstwo obronne, bądź uciekamy się do kłamstwa, aby coś osiągnąć — jest to kłamstwo dążeniowe.

Kłamstwu należy przeciwdziałać, ale możliwe jest to, kiedy poznamy jego powody. Jaka jest dokładna motywacja każdego typu kłamstwa? Zapoznanie się z nią, pomoże zrozumieć, dlaczego dziecko ostatecznie postanowiło nie mówić prawdy.

Czytaj więcej o Dlaczego dzieci kłamią – dwa typy kłamstwa …

09WRZ

Telewizor w tle dziecięcego świata

Oglądanie telewizji jest bardzo łatwą i przyjemną formą spędzania czasu wolnego, a także coraz częstszą metodą na „uspokojenie dziecka”. Ruchome obrazki i dźwięk są bardzo atrakcyjne dla młodego odbiorcy i bardziej przyciągają uwagę niż rozmowa z rodzicem, przeglądanie książeczek, malowanie czy bieganie po podwórku.

Coraz więcej osób zdaje sobie sprawę, że nadmierne i długie oglądanie programów telewizyjnych przez dzieci jest szkodliwe. System nerwowy dziecka zostaje bowiem obciążony zbyt dużą ilością bodźców, które atakują układ słuchowy i wzrokowy, przez co zmuszony jest do nieustannej pracy, która prowadzi do jego zmęczenia. Często też emocje odczuwane przez dziecko podczas bajki bądź innego programu nie znajdują z kolei ujścia w formie ruchu, a niedojrzały układ nerwowy nie radzi sobie z ich nagromadzeniem. Może na tej drodze dojść do poważnych uszkodzeń, takich jak: zaburzenie koncentracji, trudności w skupieniu uwagi, drażliwość, nadpobudliwość. Czyż nie są to częste problemy wśród współczesnych dzieci? Czyż nie to właśnie utrudnia zdobywanie wiedzy, kontakty z rówieśnikami, a także porozumiewanie się w rodzinie? A co się dzieje, kiedy dziecko nie ogląda niczego w telewizji, ale bawi się obok włączonego odbiornika, często nie zwracając nawet na niego uwagi?

Czytaj więcej o Telewizor w tle dziecięcego świata …

11MAR

Orzeł czy nielot – kampania społeczna

Fundacja Rodzice Przyszłości prowadzi kampanię społeczną, która zwraca uwagę na zjawisko przemocy emocjonalnej wobec dzieci. Do szóstego roku życia dzieci bezkrytycznie przyjmują świat przedstawiony przez rodziców i wychowawców. Chcemy uświadomić rodzicom oraz wszystkim tym, którzy zawodowo lub po przyjacielsku zajmują się dziećmi, jak wielkie znaczenie ma sposób porozumiewania się z dzieckiem, przekazywania mu informacji, poleceń i opisywanie świata.

Czytaj więcej o Orzeł czy nielot – kampania społeczna …

27CZE

6 podstawowych zasad bycia ojcem

Wychowanie dziecka traktujemy, jako jedno z najważniejszych życiowych zadań kobiety i mężczyzny. Podczas jego realizacji wymagane są aktywność i zaangażowania obojga rodziców i to już od pierwszych chwil życia potomka. Duży nacisk kładzie się ostatnio na prawidłową postawę ojca w procesie wychowawczym. Łatwo wymienić, że powinien on interesować się wszystkimi sprawami dziecka (nawet z pozoru błahymi), nie powinien go nigdy zawieść, nie wolno mu kłamać, powinien stanowić oparcie w każdej sytuacji. Ojciec jest bowiem ciągle obserwowany przez swoje dzieci, które na tej podstawie uczą się określonych zachowań, przejmują poglądy na różne tematy, poznają świat. Nie zawsze jednak prosto odnaleźć się w roli ojca-wychowawcy, który świadomie wspiera rozwój swojego dziecka. Ojcostwo to wielkie wyzwanie, a nie jest aż tak naturalne jak macierzyństwo. Dlatego warto poznać podstawowe zasady bycia ojcem.

Czytaj więcej o 6 podstawowych zasad bycia ojcem …

27CZE

Rola ojca w rodzinie

Mężczyzna i kobieta, z racji zachodzących w świecie przemian, funkcjonują dziś w innych warunkach niż chociażby 100 lat temu. Pojawiły się nowe zadania oraz nowe cele, tak w życiu zawodowym, jak i rodzinnym. Role matki i ojca są do siebie co raz bardziej zbliżone. Funkcja mężczyzny w domu, chociaż ewoluuje, to zachowuje jednak swoje podstawowe założenia i znaczenie.

Ojciec, to ktoś obecny na co dzień, ktoś, kogo bliskość bardzo cieszy (?)
I chociaż miłość ojcowska jest inna od miłości matki,
bywa ona dla dziecka nie mniejszym źródłem radości i szczęścia
(Józef Augustyn SJ)

Czytaj więcej o Rola ojca w rodzinie …

09CZE

Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły

Światowy bestseller Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły zawiera praktyczne ćwiczenia i wskazówki wspomagające, często niestety trudną, komunikację z dziećmi. Autorki ukazały najważniejsze zasady współpracy z dzieckiem i zaspokajania jego potrzeb. Do niczego przy tym nie nakłaniają, nie namawiają, tylko pokazują typowe scenki z życia i częste błędy dorosłych, udzielając od razu wielu porad okraszonych niezbędnymi informacjami.

Autorzy: Adele Faber i Elaine Mazlish

Zawarte w książce informacje ukazują świat, w którym nie każdy rodzic potrafi się odnaleźć, przeczuwając jednak, że coś idzie nie tak. Książka uczy, jak rozmawiać i dochodzić do porozumienia z dzieckiem, nie gwałcąc ani jego potrzeb, ani potrzeb jego rodziców. Co ciekawe, to wszystko zajęło naprawdę niewiele miejsca – książka nie jest gruba, ale zawarte w niej informacje są na wagę złota. Trudno o inną tak do bólu praktyczną książkę.

Do polskiego wydania dołączono suplement: „Doświadczenia rodziców polskich”, a do nowe wydanie poszerzono o posłowie „Nowe pokolenie”, które napisała Joanna Faber, córka jednej z autorek. Wychowana według metod przedstawianych w książce dzieli się doświadczeniami z dzieciństwa i wraz z rodzicami podejmuje wyzwania nowych czasów, szukając kolejnych rozwiązań.

Czytaj więcej o Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły …

29KWI

„Język niemowląt” i „Język dwulatka”

Książki „Język niemowląt” i „Język dwulatka” Tracy Hogg, dyplomowanej pielęgniarki i położnej oraz konsultantki w dziedzinie opieki nad małymi dziećmi (zaklinaczki dzieci), mogą stać się niezawodną pomocą w codziennych zmaganiach rodzicielskich. Zawierają przejrzyste porady poparte wieloletnimi obserwacjami, doświadczeniami i wiedzą przekazywaną z pokolenia na pokolenie.

Autorzy: Tracy Hogg i Melinda Blau

Obie pozycje napisane są mądrze, z energią i entuzjazmem. Należy jednak pamiętać, iż nie są to instrukcje obsługi, ale poradniki sugerujące różne rozwiązania jednego problemu, podlegające modyfikacjom w zależności od dziecka. Autora uwrażliwia na to czytelnika-rodzica, przedstawiając charakterystykę poszczególnych typów osobowości maluchów. W swych książkach podaje wiele wskazówek na temat organizacji codziennych czynności domowych i opiekuńczo-wychowawczych oraz pomaga dzieciom (i rodzicom) zdobywać samodzielność. Na pierwszy rzut oka wszystko wydaje się łatwiejsze, ale życie z maluchem może obalić wiele postanowień. Niemniej książki te stanowią podstawową pozycję w biblioteczce każdego rodzica i przy niejednym problemie okażą się niezastąpione. Czytaj więcej o „Język niemowląt” i „Język dwulatka” …