Z badań prof. zw. dr hab. Edyta Gruszczyk-Kolczyńskiej dotyczących uzdolnień matematycznych dzieci wynika, że rozpoznanie dzieci uzdolnionych matematycznie nie jest proste. Nauczyciele ze szkół często mylą się w ocenie możliwości dzieci. Dzieci te bywają postrzegane jako trudne, z problemami w zachowaniu. Już po pierwszych miesiącach nauki szkolnej przestają manifestować swoje naturalne umiejętności umysłowe.
Niestety po przeprowadzeniu badań na grupie istotnej statystycznie można stwierdzić, że przed rozpoczęciem nauki w szkole co czwarte dziecko przejawia (według przyjętych kryteriów) wybitne i naturalne uzdolnienia matematyczne, a po 8 miesiącach nauki w klasie I tylko co ósme dziecko demonstruje takie uzdolnienia.
W początkowym etapie edukacji szkolnej dzieci uzdolnione matematycznie bywają zmuszane do monotonnego powtarzania treści, które już dobrze znają. Ich aktywność skupia się jedynie na znajdowaniu poprawnych odpowiedzi oraz liczeniu do poziomu określonego przez podręcznik i zeszyty ćwiczeń. Przestają operować na liczbach, działać, znajdować rozwiązania stawianych problemów. Często aktywność dziecka ogranicza się do wpisania jednej liczby w wyznaczone okienko. Nie są stawiane przed nimi wyzwania prowokujące dalszy rozwój naturalnych uzdolnień.
Naturalne uzdolnienia matematyczne dzieci — kierunki badań
Przez ostanie lata profesor Gruszczyk-Kolczyńska z zespołem skupiła się na opracowaniu narzędzi do badania uzdolnień matematycznych dzieci na poziomie wczesnej edukacji.
Narzędzia diagnostyczne mają niezwykle praktyczny charakter, z jednej strony pozwalają na badania przesiewowe, realizowane w dużej grupie dziecięcej, z drugiej strony możliwa jest pogłębiona, dokładna diagnoza. Diagnoza pozwala nauczycielom rozpoznać dzieci uzdolnione i dostosować realizowane treści do potrzeb wszystkich dzieci.
