Dzieci często same intuicyjnie dokonują wyboru metody nauki czytania. Dobra znajomość wszystkich liter nie zaszkodzi dziecku przy pierwszych próbach czytania, a biegłość tej sztuki może zostać osiągnięta bardzo szybko. Wiele ogólnodostępnych pozycji do nauki czytania dla sześciolatków zawiera propozycje mieszające różne metody, nie powinno być zatem problemów optymalną nauką. Dziecko uczące się metodami tradycyjnymi samo będzie musiało przebrnąć przez gąszcz fonetycznych pułapek przy czytaniu. Najdłużej utrzymuje się zazwyczaj dźwięczny odczyt przyimków np. w szkole („w” jest odczytywane z mocnym akcentem, zamiast /f/).
Głoskowanie
Wiele dzieci odruchowo posługują się analizą wyrazową (czyli dzieli sobie wyraz na widziane litery i przekształca je w umyśle na głoski), a następnie składa w całość (zatem dokonuje syntezy) i wypowiada na głos przeczytany cały wyraz. Wadą tej metody jest też to, że tzw. głoskowanie może utrzymywać się dość długo, nawet jeszcze w wyższych klasach szkoły podstawowej.
Ślizganie się po głoskach
Odległości stopniowo pomiędzy jednym a drugim dźwiękiem zmniejszają się aż do osiągnięcia biegłości. Dzięki metodzie tej unika się niebezpiecznego dla edukacji głoskowania.
Sylabizowanie
Niektóre dzieci bardzo łatwo zaczynają się posługiwać sylabami. Wtedy dość szybko przechodzą do płynnego czytania, szczególnie gdy wyraz składa się z tzw. sylab otwartych, czyli zakończonych łatwą do przedłużania fonetycznego samogłoską, np.
do-da-wa-nie.
Nieco trudniej jest w przypadku sylab zakończonych spółgłoską lub o budowie mającej kilka spółgłosek w sąsiedztwie np.
zdrowie, wielki, klamka.
Czytanie globalne
Dobrym rozwiązaniem w wyborze metody nauki czytania jest uczenie dzieci czytania globalnego, czyli poprzez zapamiętywanie obrazu całego słowa. Można wykorzystać doświadczenia Domana, jak i Ireny Majchrzakowej.
Glottodydaktyka
Glottodydaktyka wprowadza też dwojakiego rodzaju litery: czarne, czyli podstawowe — używane do zapisu głosek, gdy ortografia jest zgodna z fonetyką, oraz czerwonych używanych w miejscach tzw. trudnych, gdzie występuje niezgodność fonetyczna, bądź jest to tzw. zapis niepodstawowy. Na przykład literami podstawowymi jest zapisany wyraz podłoga, natomiast w słowie lód pojawią się aż dwie litery niepodstawowe: ó oraz d (wymawiane jako /t/).
