Świat Mojego Dziecka

Zabawy ruchowe, zwłaszcza na świeżym powietrzu, to doskonały pomysł na spędzenie dnia, gdy pogoda dopisuje. Kształcenie i wyrabianie sprawności ruchowej dziecka jest bowiem równie ważne jak stałe pogłębianie zakresu jego wiedzy, rozszerzanie umiejętności i odnajdywanie talentów. Różne gry można połączyć ze zdobywaniem przez dzieci wiedzy tematycznej oraz rozwojem i koordynacją ruchową. Zabawa w zapylanie kwiatków należy do gier orientacyjno-porządkowych. Doskonali motorykę dużą, wpływając na wzrost, stymulując rozwój ścięgien, mięśni, kości i układu krążenia. Korzystnie oddziałuje również na rozwój sieci neuronowych i mózgu poprzez jego właściwe dotlenienie, a tym samym ukrwienie. Jednocześnie rozgrzewa aparat mowy i ćwiczy uwagę słuchową.

Dobrze jest zostawić dzieciom wolną rękę podczas ruchu na świeżym powietrzu, ale czasem warto je zainspirować i pokazać ciekawą formę zabawy tematycznej, fabularyzowanej. Taką jest chociażby zabawa w zapylanie kwiatków, podczas której dzieci mogą udawać pszczoły, osy, trzmiele lub motyle. Poznają tym samym zachowanie tych owadów.

Wiek: od 4 r.ż.

Materiały: kreda, skakanki lub szarfy; wesoła muzyka lub grzechotki/tamburyn

Przebieg zabawy

Rysujemy na chodniku kredą kwiaty lub rozkładamy na ziemi szarfy (skakanki), uzgadniając, że to kwiaty. Wersja jest zależna od podłoża, ale bawić można się wszędzie, wykorzystując do nakreślenia kwiatów, to co się nadaje. Dzieci udają pszczoły, osy, trzmiele i motyle. Poruszają się, machając dłońmi i cicho przy tym bzycząc (jeśli ich owady to robią).

Po włączeniu muzyki lub na umówiony sygnał owady zaczynają fruwać, machając skrzydłami i rozbiegają się po wyznaczonym terenie zabawy. Kiedy muzyka ustaje lub znowu na sygnał — siadają na „kwiatach”, wciągają głęboko powietrze i na jednym wydechu bzyczą lub świszczą. Naśladują w ten sposób wybranego owada.

Modyfikacje

Zabawa w zapylanie kwiatków może być modyfikowana zgodnie z potrzebą grupy lub dziecka bądź wedle pomysłu. Można przykładowo stworzyć rywalizację między owadami, w tym, którym pierwszy zajmie kwiatka lub mieć zawsze jeden kwiatek mniej, niż jest owadów (jak w zabawie z krzesłami). Można też zaznaczyć, że na jeden kwiatek siadają tylko 3 owady, które będą pierwsze — w ten sposób dzieci muszą szybko oszacować, czy mogą usiąść na kwiatku, czy nie i jakie mają szanse nie zostać na końcu.

Nieco trudniejszą wersją zabawy, ale ćwiczącą orientację w przestrzeni, koncentrację i spostrzegawczość, jest wersja, w której pierwszy owad na danym kwiatku wyznacza, że tylko jego gatunek zajmuje takie kwiaty.