Ruch na świeżym powietrzu nie tylko poprawia kondycję fizyczną, lecz hartuje również umysł. Jest to szczególnie istotne w przypadku dzieci i ważne dla ogólnego rozwoju ich organizmu. Zabawy ruchowe, w tym zabawy w berka, mają znaczący wpływ na poprawny rozwój psychofizyczny dziecka.
Zabawy ruchowe wpływają na wzrost, stymulując rozwój ścięgien, mięśni, kości i układu krążenia. Nauka poprzez ruch i w ruchu powoduje zagęszczenie sieci połączeń nerwowych w poszczególnych ośrodkach mózgu i poprawia ogólne jego ukrwienie. Zwykła zabawa w berka — w której dziecko biega, ucieka, kuca, wykonuje skomplikowane figury oraz polecenia, przy jednoczesnym pamiętaniu o zasadach gry — ćwiczy u dziecka wytrwałość, koncentrację, koordynację ruchową, usprawnia przetwarzanie danych i wpływa na poczucie własnej wartości oraz oczywiście podnosi sprawność fizyczną.
Warto zatem poganiać się z dzieckiem lub zainicjować taką zabawę, stając się sędzią, dla większej grupy przy nadarzającej się okazji.
Wiek: od 4 roku życia
W podstawowej wersji zabawy dziecko będące berkiem musi schwytać kogoś z uciekających. Kto zostanie dotknięty lub złapany, ten zostaje berkiem i goni uciekających.
Dodatkowe warianty zabawy w berka:
Ranny berek — dziecko, które zostało berkiem goni innych trzymając się za miejsce dotknięcia poprzedniego berka. Jest „ranny” w to miejsce. Ma wobec tego znacznie utrudnione zadanie, ponieważ pozostała mu tylko jedna ręka wolna.
Berek kucany — jeśli dziecko uciekające przed berkiem kucnie, nie może zostać złapane. Berek musi nauczyć się sprytnie wykorzystywać sytuacje i blefować.
Berek z przyjacielem — dotknięte przez berka dziecko woła do najbliższej osoby: ?Daj rękę”. Jeśli drugie dziecko to wykona, złapany zostaje uratowany. Berek biegnie za innymi. Gdy jednak wezwany przyjaciel zawiedzie, złapana przez berka osoba zostaje nowym berkiem, woła: „Jestem berkiem!” i goni pozostałych.
Żuraw — uciekający przed zbliżającym się berkiem może uniknąć schwytania, jeśli stanie na jednej nodze, a pod kolano ugiętej nogi wsunie rękę i złapie się za nos. Jest to poza żurawia, którego nie można łapać. Gdy dziecko nie zdąży przyjąć pozycji żurawia, wówczas zostaje dotknięte i staje się nowym berkiem.
Wąż — złapany przez berka trzyma go za rękę i razem starają się łapać inne dzieci. I tak do ostatniej osoby.
