zabawy jesienne w parku

Zabawy jesienne w parku i o parku

Jesień doskonale nadaje się do wielozmysłowego poznawania świata przez dziecko oraz wzbogacania jego wiedzy i kształcenia wielorakich umiejętności. Zwłaszcza przez dziecko przedszkolne i wczesnoszkolne. Warto wybrać się na spacer po okolicy, pojechać do lasu, do parku, a także wykorzystać jesienne motywy do zabawy w domu. Dostępne mamy barwne, szeleszczące liście (jeśli słońce dopisze), kasztany, żołędzie, szyszki, orzechy, jarzębinę, jagody, grzyby, uskrzydlone orzeszki klonu (tzw. noski). I wiele, wiele innych… Wszystko to warto wykorzystać w zabawach oraz obserwacjach. Zabawy jesienne w parku i w domu to jedne z przyjemniejszych chwil spędzonych wspólnie, kiedy powoli robi się coraz chłodniej. A skarby jesienne ucieszą każdego smyka.
Czytaj więcej o Zabawy jesienne w parku i o parku

Zabawa w zapylanie kwiatków

Zabawa w zapylanie kwiatków

Zabawy ruchowe, zwłaszcza na świeżym powietrzu, to doskonały pomysł na spędzenie dnia, gdy pogoda dopisuje. Kształcenie i wyrabianie sprawności ruchowej dziecka jest bowiem równie ważne jak stałe pogłębianie zakresu jego wiedzy, rozszerzanie umiejętności i odnajdywanie talentów. Różne gry można połączyć ze zdobywaniem przez dzieci wiedzy tematycznej oraz rozwojem i koordynacją ruchową. Zabawa w zapylanie kwiatków należy do gier orientacyjno-porządkowych. Doskonali motorykę dużą, wpływając na wzrost, stymulując rozwój ścięgien, mięśni, kości i układu krążenia. Korzystnie oddziałuje również na rozwój sieci neuronowych i mózgu poprzez jego właściwe dotlenienie, a tym samym ukrwienie. Jednocześnie rozgrzewa aparat mowy i ćwiczy uwagę słuchową.

Dobrze jest zostawić dzieciom wolną rękę podczas ruchu na świeżym powietrzu, ale czasem warto je zainspirować i pokazać ciekawą formę zabawy tematycznej, fabularyzowanej. Taką jest chociażby zabawa w zapylanie kwiatków, podczas której dzieci mogą udawać pszczoły, osy, trzmiele lub motyle. Poznają tym samym zachowanie tych owadów.

Wiek: od 4 r.ż.

Materiały: kreda, skakanki lub szarfy; wesoła muzyka lub grzechotki/tamburyn Czytaj więcej o Zabawa w zapylanie kwiatków

rysowanie rączką w powietrzu

Portret mamy rączką w powietrzu malowany

Zabawa kształtująca wyobraźnię i myślenie przestrzenne, doskonale nadaje się do rysowania pod dyktando (o czym więcej tutaj). Rysowanie rączką w powietrzu wspiera rozwój motoryki dużej oraz wizualizacji. Wykonywanie ruchów zgodnie z poleceniami osoby dorosłej lub poprzez naśladowanie jej korzystnie wpływa na umiejętność słuchania, koncentrację, odwzorowywania oraz myślenie abstrakcyjne. Stanowi też pośrednio trening orientacji przestrzennej i koordynacji wzrokowo-ruchowej. Kolejne wymienianie elementy z wyglądu mamy zapoznają ponadto dziecko ze schematem ciała.

Wiek: 2-4 lata

Przebieg zabawy

Rodzic lub opiekun recytuje dziecku wiersz G. Gąsienicy i razem z dzieckiem wykonuje do niego określone ruchy. Zadaniem malucha jest rysowanie rączką w powietrzu lub na dywanie portretu mamy zgodnie z treścią tekstu. Czytaj więcej o Portret mamy rączką w powietrzu malowany

początek dnia z gimnastyką

Co robię, gdy rano wstaję – zabawa ruchowa

Zabawa jest dobrym pomysłem na początek dnia z gimnastyką, gdy dziecko (lub dzieci) jest jeszcze trochę zaspane. O ile łatwiej nam się uśmiechnąć po małej rozgrzewce…

Wesoła zabawa ruchowa w naśladowanie tego, co robi się zwykle po przebudzeniu, w oczywisty sposób sprzyja rozwojowi motoryki małej oraz dużej, a także wprowadza w dobry nastrój. Dzieci nie tylko naśladują dorosłego, ale także uczą się wykonywania ruchów w odpowiednim rytmie i wykonywania poleceń. Zabawa na początek dnia z gimnastyką ćwiczy także spostrzegawczość i koordynację ruchową. Dzięki nazywaniu kolejnych czynności przez dorosłego utrwalana jest prawidłowa wymowa oraz poszerzany zakres słownictwa malucha.

Wiek: od 2 r.ż.

Czytaj więcej o Co robię, gdy rano wstaję – zabawa ruchowa

Kinezjologia - przykłady ćwiczeń

Kinezjologia edukacyjna – przykłady ćwiczeń

Kinezjologia edukacyjna jest nauką o związkach ruchu ciała z organizacją i funkcjonowaniem mózgu. Celem kinezjologii edukacyjnej (metody dopracowanej przez Dennisona) jest przekazywanie wiedzy i narzędzi do wykorzystania potencjału naszego umysłu, abyśmy mogli z łatwością i w naturalny sposób uczyć się, rozwijać i zachować zdrowie. Ćwiczenia rozwijają pewność siebie, ułatwiają wyrażanie potrzeb, otwierają na zmiany, przyspieszają i uskuteczniają naukę. Metoda pozwala też pobudzić do rozwoju zablokowane wcześniej wskutek stresu, chorób lub błędów wychowawczych możliwości fizyczne, intelektualne i psychiczne. Ćwiczenia są bardzo proste, a skuteczne. Szczególnie pod okiem doświadczonego terapeuty, kiedy pojawiają się konkretne problemy. Nic jednak nie stoi na przeszkodzie, aby ćwiczyć oraz wspierać mózg i ciało w domu.

Kinezjologia edukacyjna — przykłady ćwiczeń

Ruchy naprzemienne — prosimy dziecko, by wykonało ruchy naprzemienne (podnieś kolano i dotknij nim przeciwną dłoń lub łokieć), ćwiczenie można wykonać z tyłu ciała, krzyżując rękę i przeciwległą nogę. Można je wykonywać przy muzyce lub śpiewie, np. improwizując taniec kozaka. Doskonale usprawniane są wówczas motoryka duża oraz zmysł muzyczny. Ćwiczenie to usprawnia też pracę jelit.

Czytaj więcej o Kinezjologia edukacyjna – przykłady ćwiczeń